Streng gereformeerde gemeente
Repertorium van Nederlandse zendings- en missie-archieven
&#;
Particuliere correspondentie met zendelingen en andere personen,
44 omslagen
&#;
Specificatie:
&#; Breyer, W.F., predikant Indische kerk te Cirebon (Cheribon),
&#; Quarles de Quarles, baron A.J., gouverneur van Celebes en Onderhoorigheden,
&#; Ritsema, J., zendeling-leraar te Tentena,
&#; Roest, C. van der, hoofd drukkerij te Menado,
&#; Rogge, C., predikant Indische Kerk te Weltevreden,
&#; Rooker, H., hulpprediker Indische Kerk in Nederland en overzee,
&#; Ruijter, zr. M.H. de, diakones te Sonder,
&#; Rutgers, A.A.L., secretaris van het "Comit&#; voor Huisvesting van Studeerende&#; Inlanders", Buitenzorg,
&#; Schippers, M.H., op Ternate,
&#; Schoch, zr. M.L.W., diakones te Sonder en Mojowarno,
&#; Schoch, dr. S., hulpprediker te Sonder,
&#; Schr&#;der, G.F., dienaar des Woords te Talengen (Sangir),
&#; Schut, J.A.F., zendeling, Buru,
&#; Schuurmans, zr. M., en A. Jakobs, onderwijzeres, Minahassa,
&#; Schuyt, P., zendeling-leraar te Kuku, Midden-Celebes,
&#; Schwarz, J.A.T., hulpprediker Indische Kerk, Minahassa,
&#; Siemens, J., doopsgezind zendeling te Kedung Penjalin,
&#; Smit, G., onder meer brieven vanuit Java en Deli,
&#; Snouck Hurgronje, C., adviseur voor
BUSKES Jr., Johannes Jacobus
Buskes groeide op in een gereformeerd gezin, waar de gerechtigheid Gods centraal stond. Hij studeerde theologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en werd in predikant van de Gereformeerde Kerken te Oosterend (Texel). Na het conflict in in de Gereformeerde Kerken om de uitleg van het paradijsverhaal in Genesis 2 en 3 werd Buskes predikant in de nieuwe kerkgemeenschap genaamd Gereformeerde Kerken in Hersteld Verband. Hij is in verschillende plaatsen predikant geweest (Amsterdam , Texel , Amsterdam , Rotterdam , Amsterdam ), vanaf in dienst van de Nederlands-Hervormde Kerk met (tot ) als bijzondere opdracht: de evangelisatie onder de arbeidersbevolking.
Grote invloed op zijn theologische en politieke denkbeelden oefende de Zwitserse theoloog Karl Barth uit. Van hem heeft Buskes geleerd om christelijk geloof en partijpolitiek te scheiden, maar wel zijn politieke inzichten te laten bepalen door het evangelie. Buskes, die al als scholier kennis had gemaakt met de ideeën van Bart de Ligt, trad in toe tot de in door G.J. Heering opgerichte Groep van godsdienstige voorgangers en gemeenteleden tegen oorlog en oorlogstoerusting 'Kerk en Vrede'. Voor Buskes waren evangelie en oorlog onverzoenlijk en was 'Gij zult niet doden' een absoluut gebod, waarvan
Ds. G.J. Roest doet intrede in Gouda
Wijkgemeente De Oostpoort in Gouda ontving zondagmiddag 24 oktober een nieuwe predikant: ds. G.J. Roest uit Huizen. De dienst om bevestigd te worden tot predikant van de protestantse gemeente van Gouda vond plaats in de Sint-Janskerk. De bevestiging vond plaats door ds. B.J. van der Graaf uit Huizen, die zelf ook predikant in Gouda is geweest. Hij memoreerde dat proponent Roest ruim een jaar pastoraal werk gedaan heeft in Gouda, toen hij naar Amsterdam vertrok. Later in de dienst vertelde ds. Roest dat hij juist in die periode zijn roeping naar het predikantschap open voelde gaan.
In zijn preek bepaalde ds. Roest de aanwezigen bij Ezechiël Daar wordt de profeet meegenomen naar de oostelijke buitenpoort en ziet deze hoe het water eruit sijpelt en toeneemt op zijn weg naar de Dode Zee en het land vruchtbaar maakt. ‘Hoe is dat met De Oostpoort geweest? Is daar ook iets van uitgegaan? Heb jij er zelf iets uit meegenomen en is de gemeente vruchtbaar geweest?’, vroeg hij de gemeente.
Ds. Roest wees erop dat God in dit bijbelgedeelte teruggekeerd is naar de tempel en daar de bron is van het stromende water. Hij heeft het ook persoonlijk gemaakt door Zijn Zoon, Jezus Christus.
Die nodigt ons immers uit om tot Hem te komen als wij dorsten
de Marianne Philipsprijs. Meer aandacht kreeg echter de roman De heilsleer van juffrouw François (), een satire op de maatschappij waarin de kleinburgerlijkheid tot wet wordt verheven. Voor de novellenbundel Het dagboek van Sara (), een gecombineerde uitgave van de eerder verschenen bundels Vertrouwelijke vertellingen () en Noodsignalen en hartsgeheimen (), kreeg hij de Novelleprijs van de gemeente Amsterdam.
Integrerend bestanddeel van Roest Crollius' werk is de schuldkwestie, de vraag hoe de mens tot geweld komt en hoe infectueus de geweldsfeer is. In de naoorlogse roman De wrede idealist () wordt dit thema aan de orde gesteld n.a.v. de drie oorlogsmisdadigers die in Breda gevangen gezet zijn. Hij verdedigt hierin de opvatting dat misdaad niet echt bestaat, maar in feite pathologisch is, en hij komt dan ook tot de conclusie dat straf en strafmaat daar rekening mee dient te houden.
In de absurdistische of fantastische elementen die hij met de nodige humor in zijn werk opneemt, lijkt Roest Crollius beïnvloed door Kafka. In besloot Roest Crollius definitief met schrijven op te houden en alleen nog te tekenen en te schilderen. Hij exposeerde beeldend werk onder de naam Paul Oxydius.
‘En cambio de sus ‘Coplas’’. Two newly acquired collections of poetry by Hendrik de Vries
Wilmink argued that the poetry of De Vries could not be interpreted by using this method, since he had written many poems from the perspective of a child, who was not yet aware of its own thoughts. An example is the poem ‘Vroeg, toen ‘t in de verte al dag was’ [‘Early, when there was daylight already from afar’]
‘roeg, toen ’t in de verte al dag was,
Kwamen paard en wagen voor.
Nog brandde een lamp in de stalgang.
’t Werd groot feest. Hij met zijn oom.
Zo’n lief paard. Zo’n beste wagen.
Ze zaten! Wat zou ’t nu worden?
Eerst een donker, dauwig zandpad,
Mul, moeilijk. Toen lang gedool.
Veel bloemen, en felgroen grasland.
Geruis ook van fris gestroom.
Wegjes tussen dichte hagen.
Ook hooi. Stekels, die al dorden. […]’
[from: Gitaarfantasieën, ]
Het verraderlijke kind
Wilminks own verse often had an autobiographical slant. In Het verraderlijke kind [The treacherous child], the PhD thesis that Wilmink defended in , he argued that through his poetry, De Vries was able to identify himself with the child he once was. In his poetry, Wilmink recognized the fears and fantasies of his ow