Frederik van eeden handen

Frederik van Eeden[Haarlem  -  Bussum ]

Van Eeden was psychiater, wereldverbeteraar en schrijver. In die laatste hoedanigheid werd hij onder andere bekend door de romans De Kleine Johannes en Van de Koele Meren des Doods en door de parodistische dichtbundel Grassprietjes die hij schreef onder het pseudoniem Cornelis Paradijs en waarin de negentiende-eeuwse gezapige domineespoëzie belachelijk werd gemaakt.

Van Eeden heeft echter nog veel meer geschreven - pamfletten, wetenschappelijke artikelen, gedichten.        Hij was daarnaast een van de meer begenadigde Nederlandse toneelauteurs.

Werk:

Het sonnet ()

Frans Hals ()

Het poortje of De duivel in Kruimelburg ()

De kleine Johannes ()

Grassprietjes ()

Don Torribio ()

Studies ()

Ellen, een lied van de smart ()

Johannes Viator, Het boek van de liefde ()

De broeders ()

Studies. Tweede reeks ()

Lioba ()

Studies. Derde reeks ()

Enkele verzen ()

Van de koele meren des doods ()

Van de passielooze lelie ()

De blijde wereld ()

Over woordkunst ()

Studies. Vierde reeks ()

De kleine Johannes II en III (, )

Minnestral ()

Dante en Beatrice ()

IJsbrand ()

De nachtbruid ()

Het Lied van schijn en wezen II ()

Welt Eroberung durch Heldenliebe ()

H

Frederik van Eeden is een van de meest veelzijdige schrijvers uit de Nederlandse literatuur. In het buitenland erkende men hem als vooraanstaand psychiater. Ook om zijn filosofische verhandelingen was hij bekend. Zijn experiment met een sociale woongemeenschap leverde hem vele internationale contacten op. Zijn spiritistische experimenten en die met hypnose van patiënten trokken de aandacht. Als literator heeft hij geen internationale uitstraling gekregen, zoals zo weinigen van zijn generatie. Maar ook in Nederland is hij voornamelijk bekend gebleven om één roman, Van den koele meren des doods.

De vader van Van Eeden was een groot kenner van de natuur. Daarover publiceerde hij in binnen- en buitenland. Hij stond in contact met Schopenhauer en Nietzsche.

De Nieuwe Gids

Frederik van Eeden ging in medicijnen studeren in Amsterdam. Al vrij snel maakte hij contact met jonge literatoren en schilders. Hij was mede-oprichter van het gezelschap Flanor, waarin voordrachten gehouden werden over moderne kunst en filosofie. Daar ontmoette hij onder anderen Willem Kloos. Hij begon te publiceren in het maandblad Nederland () en het weekblad De Nederlandsche Spectator ().

Van Eeden was medeoprichter van De Nieuwe Gids. Al meteen in het eerste nummer verscheen het eerste deel va

Frederik van Eeden

Van de koele meren des doods

Frederik van Eeden

In de fraaie, handzame en wetenschappelijk verantwoorde Delta-reeks verschijnt een nieuwe editie van Van de koele meren des doods, de enige door een Tachtiger geschreven roman die niet alleen klassiek, maar zelfs populair is geworden. Jan Fontijn, Van Eedens biograaf, zorgt voor een tekstbezorging, het nawoord en de toelichtingen.

Toen Van Eeden in november zijn roman voltooide, was hij ervan overtuigd dat het boek een universele uitwerking zou hebben, omdat het kwesties aansneed die overal in het fin de siècle aan het gisten waren: de opkomst van de psychiatrie, de mystiek, het dromenonderzoek, de vrouwenemancipatie, de snel veranderende sociale omstandigheden. Aan de hand van een indringende beschrijving van een bewogen vrouwenleven geeft de schrijver, psychiater en sociale hervormer Van Eeden in Van de koele meren des doods een demonstratie van zijn psychiatrische en sociale visie. Met groot inlevingsvermogen beschrijft hij de ontwikkelingsgang van de vrouwelijke hoofdpersoon, haar jeugdervaringen, haar mislukte relatie met een schilder, haar depressies, haar mislukt huwelijk, haar verhouding met een pianist, haar leven als verslaafde prostituee in Parijs en ten slotte haar geestelijk herste

Eeden, Frederik Willem van ()

&#; Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: H.W. van Tricht, 'Eeden, Frederik Willem van ()', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL: []

Eeden, Frederik Willem van, letterkundige en zenuwarts (Haarlem - Bussum ). Zoon van Frederik Willem van Eeden, secretaris Maatschappij van Nijverheid, botanicus, en Neeltje van Warmelo. Gehuwd op met Martha van Vloten, van wie hij op is gescheiden; vervolgens huwde hij op met Geertruida Woutrina Everts. Uit elk der huwelijken werden 2 zoons geboren.

Van Eeden bezocht enige jaren de HBS te Haarlem, deed in staatsexamen en ging in Amsterdam medicijnen studeren. In deed hij artsexamen en in promoveerde hij te Amsterdam op Kunstmatige voeding bij tuberculose. Hij was korte tijd werkzaam te Parijs en Nancy (Liébault) waar hij belangstelling en aanleg voor psychische therapie (hypnose) aan de dag legde. Vervolgens vestigde hij zich als huisarts te Bussum; in associeerde hij zich met dr. A.W. van Renterghem in het Instituut voor Psychische Therapie te Amsterdam. Reeds in zijn studentenjaren gaf Van Eeden blijk van literaire aanleg en belangstelling. Hij was voorzitter van de letterkundige vereniging Flanor en werkte mee aan de oprichting van De Nieuwe Gids, waarvan hij redacteur werd (). Be

EEDEN, Frederik Willem van

(roepnamen: Frée, Kees), oprichter van Walden (bij Bussum) en Maatschappij De Eendracht (te Amsterdam), is geboren te Haarlem op 3 april en overleden te Bussum op 16 juni Hij was de zoon van Frederik Willem van Eeden, botanicus en algemeen secretaris-penningmeester van de Maatschappij voor Nijverheid, oprichter en directeur van het Koloniaal Museum en het Museum voor Nijverheid, en Neeltje van Warmelo. Op 15 april trad hij in het huwelijk met Martha van Vloten, met wie hij twee zoons kreeg. Dit huwelijk werd ontbonden op 29 juli Op 21 augustus hertrouwde hij met Geertruida Woutrina Everts, met wie hij twee zoons kreeg.
Pseudoniemen: Lieven Nijland, Cornelis Paradijs, Varius.

De begaafde Van Eeden stamde uit een geslacht van bollenkwekers. Hij echter ging in Amsterdam medicijnen studeren. In zijn studententijd werd hij praeses van het studentencorps en ging ook schrijven. Met Franc van der Goes richtte hij de Letterkundige Vereeniging Flanor op (), organiseerde hij de Breêro-feesten en was een van de oprichters-redacteuren van De Nieuwe Gids (). In dit tijdschrift publiceerde hij De Kleine Johannes. Men rekende hem tot de stroming van de 'Tachtigers'. Op zijn huwelijksreis bezocht hij met Martha van Vloten, dochter van de bekende vrijden