San pedro los angeles

Een stoer mietje

Charles Bukowski was oorspronkelijk geen Amerikaan; hij werd geboren in het Duitse Aldernach. Zijn vader, een Amerikaanse soldaat van ingewikkelde Duits-Poolse komaf, en zijn Duitse moeder verlieten het Rijnland in , toen Charles Bukowski twee jaar oud was. Het is een van de feiten die de schrijver en dichter Henry Charles Bukowski, roepnaam Hank, alleen vermeldde als het hem uitkwam in zijn als &#;95 procent waar&#; bestempelde verhalen.

Imago

~

Bukowski&#;s niet-Amerikaanse afkomst stond op gespannen voet met zijn imago als de belichaming van de onderwereld van Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht en waar zijn meeste verhalen zich afspelen. Wat zijn publieke beeld betreft was Bukowski tegelijkertijd oprecht en een poseur. Het is de rode draad in Barry Miles&#; biografie.

Miles, een beruchte &#;rock critic&#; uit de jaren &#;70, is momenteel in feite uitgegroeid tot de Geert Mak van de recente Amerikaanse en Britse (muziek-)geschiedenis. Hij schreef eerder de biografieën van de heilige drie-eenheid van de beatgeneratie: Ginsberg, Burroughs en Kerouac (waar Bukowski overigens niks van moest hebben). Ook is hij bekend geworden met andere populair-historische boeken als The Beat Hotel (opnieuw over dit drietal) en Hippie.

Miles, die Bukows

Charles Bukowski ()


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Amerikaanse schrijver

De Amerikaanse schrijver Charles Bukowski kreeg pas na zijn vijftigste ruimere bekendheid. In het leven en het werk van deze schrijver spelen drank en goklust een grote rol. De boeken spelen zich af aan de zelfkant van de maatschappij.

Jeugd

Charles Bukowski werd op 16 augustus geboren in Andernach in Duitsland als Heinrich Karl Bukowski als zoon van een Amerikaanse militair. Zijn ouders vestigden zich in in de Verenigde Staten. Vanaf woonden zij in Los Angeles. Zijn vader was regelmatig werkloos. Charles groeide op in armoede. Na de middelbare school studeerde hij twee jaar journalistiek. Op jarige leeftijd publiceerde hij zijn eerste korte verhaal.

Autobiografisch

Charles Bukowski hield zich in leven met eenvoudige baantjes. Drank speelde al vroeg een rol in zijn leven. Hij zat enige tijd in de gevangenis en in een psychiatrische inrichting. In werd hij afgekeurd voor militaire dienst. Bukowski hield zich ook na de Tweede Wereldoorlog in leven met verschillende baantjes. Hij was onder meer postbode. Over deze episode zou hij later een boek schrijven. De meeste werken van Charles Bukowski hebben een sterk autobiografisch karakter. De hoofdpersoo

Charles Bukowski: eerst het zoet, dan het zuur

It’s the order of things.
Each one gets a taste of honey,
then the knife

Charles Bukowski, geboren op 16 augustus in Andernach aan de oever van de Rijn, groeide op in een ‘house of horrors’ in South Central Los Angeles. Hij was twee jaar oud, toen zijn ouders Duitsland verlieten. Zijn vader Heinrich, sergeant in het Amerikaanse leger, leek het een verstandig idee Charles in een indianenpak de straat op te sturen, zodat hij zich verzekerd wist van een flink pak slaag voor zijn zoon, want de buurtgenootjes prefereerden natuurlijk de rol van cowboy. Het zware Duitse accent werkte ook niet in het voordeel van Charles, om nog maar te zwijgen van de acné, die van zijn gezicht een verwoest maanlandschap maakte. De jeugd van Bukowski stond in het teken van een constante lichamelijke en mentale mishandeling door een gefrustreerde vader, die tijdens de crisis van de jaren dertig werkloos thuiszat. Zijn apathische moeder stond erbij en keek er naar. In schreef Bukowksi aan zijn vriend John William Corrington : ‘Between the imbecile savagery of my father, the disinterestedness of my mother and the sweet hatred of my playmates: ‘Heinie! Heinie! Heinie!’ things were pretty hot all around.’

Volgens zijn biograaf David Stephen Calonne

 

CHARLES BUKOWSKI

Charles Bukowski (Andernach, Duitsland, – San Pedro, Californië, ) was een Amerikaanse schrijver die voornamelijk schreef over de zelfkant van het leven. Zijn ouders waren Duitsers: zijn vader was een soldaat in het Amerikaanse leger, zoon van een Duitse immigrant; zijn moeder was Duitse. Zij vestigden zich in in Los Angeles, de plaats waar Bukowski voornamelijk over zou schrijven.
Bukowski had een slechte jeugd. Zijn vader mishandelde hem regelmatig (Bukowski noemde het een leerzame periode voor een schrijver). Ondanks alles was Bukowski op school een talentvolle leerling die later al snel succes kreeg met zijn verhalen en gedichten.
Toch was de alcohol zijn vloek, de alcohol die hem echter ook de inspiratie leverde voor zijn vele verhalen en gedichten. Op het laatst van zijn leven trouwde hij en zijn laatste levensjaren waren tamelijk rustig. Bukowski stierf aan leukemie.
Charles Bukowski kent een grote schare bewonderaars; even zovelen haten zijn werk. Dit alles vanwege de rauwe manier van schrijven, het nooit een blad voor de mond nemen, het ongekunsteld vastleggen wat het leven aan de zelfkant inhoudt.

Romans:
Post Office ()
&#;Factotum&#; ()
&#;Women&#; ()
&#;Ham on Rye&#; ()
&#;Hollywood&#; ()
&#;Pulp&#; ()

Korte verhalen:
Buko

Ik weet niet meer precies hoe ik eraan gekomen ben. Misschien gekregen van iemand, uit een erfenis of zo, misschien zat het opeens in de buitenbieb, wat ook een vorm van krijgen is. In ieder geval lag het heel lang buiten en zette ik het op een gegeven moment binnen. Ik wilde het zelf lezen, o nee toch niet. Deze beweging heeft het boek een paar keer gemaakt. Ik ben daar nogal neurotisch in.

In ieder geval stond het binnen toen ik Henk van Straten las, die schreef dat hij mede door Bukowski geïnspireerd was. Ik had al een tijdje een wat langer citaat van hem in mijn telefoon staan, waarin hij zegt dat je niet moet gaan schrijven als het niet per se hoeft: Don’t do it if it doesn’t come bursting out of you in spite of everything. Het citaat is nog wel wat langer, dat je moet stoppen wanneer je te lang over je typemachine hangt of het aan iedereen wil laten lezen en dat soort dingen, maar het komt steeds op hetzelfde neer: doe het niet. Dat staat ook op zijn grafsteen: Don’t try.

Ik was nieuwsgierig geworden door al deze enthousiaste ontmoedigingen en vroeg me af hoe hij dan zelf zou schrijven. Ik ben niet teleurgesteld, meer onthutst en enigszins geschokt, al is dat meer een woord dat bij mij opkomt dan dat ik zelf nou zo geschokt  was. Het is niet zijn taalgebruik maar