Rudi visker biografie

Er is iets raadselachtigs aan de wijze waarop Nederland het ideaal van een «multiculturele samenleving» eerst goedmoedig of zelfs gretig heeft omarmd, om er plotseling na verhitte de batten weer afscheid van te nemen. Het wekt de indruk van oppervlakkigheid en instabiliteit. «Culinair» en «boetiek» multi culturalisme is het wel genoemd, die flirt met het vreemde en exotische die terugdeinst voor de ware ander.

Sommigen veronderstellen dat dit ideaal van een veelkleurig maar harmonieus Nederland een uitvinding was van dwaallichten uit een blijkbaar hoogst invloedrijke «linkse kerk». Hun wil ik het CDA-kamerlid Esselink in herinnering brengen, die nog in het voorstel deed voor een «multiculturele feestdag», een vrije dag om de diversiteit te vieren.

Vandaag valt er niets meer te vieren, zo lijkt het. De empirische realiteit van een multi-etnische en in religieus opzicht pluralistische samenleving bezorgt het huidige confessioneel-liberale kabinet eerder een reeks hoofdpijndossiers: van het nationale debat over gedeelde «waarden en normen» dat vooral onenigheid lijkt te genereren tot aan de hoofddoekjes die de laatste jaren eerder aan populariteit lijken te winnen of de hardnekkige neiging van Marokkaanse Nederlanders om de huwelijkspartner to