Premier van frankrijk van 1997 tot 2002 6 letters
François Mitterrand, een cynische idealist
Volgens Philip Short waren twee momenten bepalend in het leven van François Mitterrand: zijn krijgsgevangenschap en het verlies van zijn oudste zoon Pascal in het najaar van Short schreef een biografie van de – tot nu toe – langstzittende president van Frankrijk: Mitterrand. A Study in Ambiguity.
Zijn jaar in Stalag IXA in Ziegenhain veranderde voorgoed zijn politieke visie. Mitterrand betrad het kamp als een conservatieve right-winger, met sympathieën voor de reactionaire PSF, maar keerde na zijn ontsnapping op 16 december terug als een socialist naar Frankrijk. Hij had in Ziegenhain vriendschap gesloten met een communistische slager en een joodse bokser, die hem met hun maatschappelijke discussies hielpen zijn detentie door te komen en die van grote invloed waren op zijn politieke denken. Ze bleven vrienden voor het leven. Mitterrand stierf op 8 januari
Het verlies van hun zoon – Pascal bezweek op 17 september aan cholera – schiep een onverbrekelijke band tussen François Mitterrand en zijn eega Danielle Gouzze, met wie hij in getrouwd was. Met de echtelijke trouw nam hij het niet te nauw. Mitterrand had gedurende het huwelijk buitenechtelijke verhoudingen, een zeer gepassioneerde met Anne Pigneot. Uit die relatie kwam e
Hoe Mitterrand Chirac met 1 zin afmaakte en andere hoogtepunten uit presidentiële debatten
Naar schatting 25 miljoen Fransen keken 43 jaar geleden naar het debat tussen de twee kandidaten voor het Elysée. Toen de socialist François Mitterrand het had over de verdeling van de rijkdom, zei hij: "Het is bijna een kwestie van intelligentie, het is ook een zaak van het hart".
De repliek van Valéry Giscard d'Estaing (VGE) blijft tot op vandaag legendarisch: "U heeft niet het monopolie van het hart, meneer Mitterrand". Waarnemers zagen dat als hét moment waarop Giscard d'Estaing de onbesliste kiezers voor zich had gewonnen. In zijn biografie schreef VGE later: "Ik denk dat ik tot president verkozen ben dankzij dat ene zinnetje van 10 woorden".
Het maakte in elk geval indruk op Mitterrand. Toen die in tijdens het debat van zijn tegenkandidaat Jacques Chirac de kritiek kreeg dat hij de btw voor dierenvoeding had verhoogd, antwoordde Mitterrand met een duidelijke allusie naar "U heeft niet het monopolie van het hart voor honden en katten. Ook ik hou van hen".
(lees verder onder video's)
Levensbeschrijving van de Franse politicus (), van tot president van Frankrijk.
- Inhoud
- Non-fictie
- Onderwerpen: Volwassenen
- Geschiedenis & Politiek | Historisch & Politiek
- Onderwerpen
- 20e eeuw | Biografieën | Mitterrand, François
- Taal
- Nederlands
Meer informatie
- Uitgever
- Aspekt, Soesterberg
- Verschenen
- ISBN
- Aantal pagina's
- Kenmerken
- Aantekening
- Met bibliogr., lit. opg
Vóór alles een charmeur
Toen vorig jaar Anet Bleichs biografie van Joop den Uyl verscheen, ging er een schokje door Nederland. De bevlogen socialistenleider, wiens imago na zijn dood welhaast mythische proporties had aangenomen, had in de jaren dertig fascistische sympathieën gekoesterd. Van het antisemitisme had hij niets moeten hebben, maar als gereformeerd opgevoede jongen met een sterk sociaal gevoel had hij wel iets gezien in de antikapitalistische frasen en nationalistische sentimenten van de nationaal-socialisten. Voor sommige linkse Nederlanders was dit even slikken.
Toch viel het effect van deze onthulling volkomen in het niet bij de schok die in door Frankrijk ging toen Pierre Péan zijn Une jeunesse française publiceerde, over de jonge jaren van president François Mitterrand. Het verschil werd niet alleen veroorzaakt door het feit dat Mitterrand op dat moment nog aan de macht was, terwijl Den Uyls biografie twintig jaar na diens dood verscheen, maar ook doordat Péan veel meer belastende feiten had ontdekt dan Bleich.
In de jaren dertig was Mitterrand () een fellow traveller van verschillende fascistoïde groeperingen, demonstreerde hij tegen de komst van buitenlandse studenten en tegen een joodse professor en was hij bevriend met diverse extreem-rechtse terrorist
Francois mitterrand
Pean vermeldt hoe de president, wanneer hij hem confronteerde met onaangename feiten of tegenspraken in zijn verklaringen, soms pijnlijk getroffen zweeg. Maar Mitterrand is er levenslang van overtuigd geweest dat de mens voor zichzelf altijd een raadsel blijft. Al voor de oorlog, toen hij overwoog om schrijver te worden, weigerde hij om die reden een dagboek bij te houden. ‘De zuiverste kreten van liefde, angst of woede blijven onuitgesproken’, schreef hij in een studententijdschrift: ‘Ons eigen verleden is ons even vreemd als het verleden van anderen en ik blijf sceptisch ten aanzien van de innerlijke ontwikkeling van een persoon, zijn gevoelens en zijn ideeen. Het mysterie van de mens is in mijn ogen een kolossale suikertaart.’ En ook nu wenst hij geen rekenschap af te leggen. In een vorige maand uitgegeven gesprekkenbundel bijt hij Elie Wiesel toe: ‘Het is dat u het bent, maar ik ben geen antwoord schuldig aan mensen die zich de rol van rechter aanmeten.’
Maar Une jeunesse francaise is niet alleen een spiegel voor Mitterrand zelf, het drukt heel Frankrijk met zijn neus op de historische continuiteit. De foto uit waarop hun president als studentlid van de fascistoide beweging Croix de Feu tegen toelating van vreemde