Belgische kunstenaars


In haar streven om andermaal een &#;grote naam&#; aan het palmares van het museum toe te voegen is de expo &#;Soleil Politique&#; die het M HKA organiseert met het oeuvre van Marcel Broodthaers letterlijk en figuurlijk het symbool geworden van een beleid dat hoger mikt dan wat in haar infrastructurele en financiële mogelijkheden ligt. Men springt onder de lat door en dat is pijnlijk voor zowel het museum als het oeuvre van Broodthaers. Ik weet niet waaraan het ligt, maar deze overzichtstentoonstelling mist de climax van een hoogtepunt, ze blijft onder de maat van Broodthaers zelf.

Misschien heeft Maria Gilissen, echtgenote van MB, als mede curator teveel vrijheid gekregen om de overzichtstentoonstelling naar haar hand te zetten. Hoe verdienstelijk zij ook is in de nagedachtenis van haar echtgenoot, maar dat is geen goed uitgangspunt voor een expo die beoogd om een historische reconstructie te zijn van het oeuvre van een van de belangrijkste Belgische kunstenaars sinds de tweede wereldoorlog. Maria vereenzelvigt zich met het oeuvre van haar man en kan in die omstandigheden onvoldoende afstand nemen van de context waarin het is tot stand gekomen. Het beste is dat men zich houdt aan wat voorradig is uit het omvangrijke bestaande oeuvre. Als men nog onafgewerkte stukken terugv

Marcel Broodthaers

-

Born in Sint-Gillis (BE), died in Köln (DE).

Marcel Broodthaers (, Brussels – , Cologne) is one of the most intriguing artists of the twentieth century. Since his death many have tried to understand the complex, well-read and humorous artist that Broodthaers was. Broodthaers used poetry to question convention. In this way he tried to resist any political system that makes the creation of symbols its main goal. But he understood like no other that the art world cannot escape this. His work shows that what is regarded as the 'natural order' at any given moment is always the result of political practices and thus the exclusion of other possibilities. Broodthaers reminds us that the world always could have been different.

In Broodthaers began studying chemistry at the Université Libre de Bruxelles, but he soon abandoned that plan in order to devote himself entirely to poetry. In he became a member of the communist party (until ) and joined a Brussels literary, artistic and political community. Broodthaers worked as a bookseller in Brussels after World War II. He met Paul Nougé, Marcel Lecomte and René Magritte and signed the pamphlets of the 'revolutionary surrealists'. Some of his poems were  published i

Marcel Broodthaers ()


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Belgische dichter, kunstenaar en cineast


Foto Hribbens (CC BY-SA): 'Dites partout que je l'ai dit' van Marcel Broodthaers,
De Belgische dichter, kunstenaar en cineast Marcel Broodthaers verwierf internationale bekendheid met surrealistische objecten en installaties. Volgens Broodthaers was het idee belangrijker dan het resultaat, het object. De laatste jaren werkte hij als correspondent voor de ORTF.

Opleiding

Marcel Broodthaers werd op 28 januari geboren in Sint Gillis in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Hij studeerde korte tijd scheikunde aan de Université Libre de Bruxelles. In huwde Broodthaers met Reine Leyson met wie hij in datzelfde jaar een dochter kreeg. Het huwelijk hield niet lang stand. Na de echtscheiding kreeg hij een relatie met Suzanne Van Hiel. Zij kregen twee kinderen. Broodthaers trad in in het huwelijk met Maria Gilissen. Marcel en Maria kregen dochter Marie-Puck.

Dichter

Broodthaers begon als dichter. Een aantal van zijn gedichten werd gepubliceerd in een surrealistische tijdschrift. Bovendien bracht hij enkele dichtbundels in eigen beheer uit, waaronder 'Mon livre d'orge' (), 'La béte noire' () en 'Pense bête' (). Hij

Martin Kippenberger

Annotatie, commentaar, kritiek, bronnenstudie, receptiegeschiedenis, mythevorming, kunstenaarsbiografie: Martin Kippenberger organiseerde het allemaal zelf. Hij sleepte de resultaten daarvan, ongeacht hun rijpheid, zijn werk binnen en drukte er zijn stempel op (dat wil zeggen: vele stempels). Bij Kippenberger was de scheidslijn tussen het eigenlijke kunstobject en de aanloop of de nawerking ervan, altijd een voorlopige en veranderlijke. Diedrich Diederichsen noemt dit de ‘intertekstualiteit’ van Kippenbergers oeuvre. Hij wijst op diens neiging om in ieder werk in een of andere vorm de aanzetten, gedachtesprongen, dialogen en uitwisselingen op te nemen die aan de realisatie van het werk vooraf waren gegaan. Kippenbergers werk lijkt dan ook altijd in de eerste plaats over Kippenberger zelf te gaan. Hij was volgens Diederichsen een Selbstdarsteller, een kunstenaar die zijn eigen Ik in het middelpunt van de kunstproductie plaatste, maar tegelijkertijd het auteurschap nadrukkelijk tot een ‘rol’ maakte en daarmee de autoriteit van de maker toch weer ironiseerde en ondermijnde. In dit opzicht staat Kippenberger dichter bij een conceptuele kunstenaar als Marcel Broodthaers dan bij de geweldenaar Picasso, in wiens stamboom hij zichzelf niettemin graag plaatste.

Marcel Broodthaers was een Belgisch dichter en beeldend kunstenaar. Hij verwierf bekendheid met surrealistische accumulaties, objecten en environments. Zijn werk is veelal triviaal, ironiserend en literair in zijn verwijzingen. Hij is een belangrijk vertegenwoordiger van de conceptuele kunst waarbij het idee belangrijker is dan het kunstwerk als object.

Broodthaers kreeg pas in 'zijn tweede leven' als beeldend kunstenaar erkenning. Het eerste als dichter beschouwde hij als mislukt: de vier gepubliceerde dichtbundels kenden weinig succes. De overgang naar een ander medium, de beeldende kunst, markeert hij in met zijn eerste beeldend werk Pense-Bête, een dichtbundel gedompeld in een plaasterbad. Deze bundel bevat een tekst "La Moule": "Cette roublarde a évité le moule de la société. Elle s'est coulée dans le sien propre. D'autres, ressemblantes, partagent, avec elle l'anti-mer. Elle est parfaite". Hierin komt Broodthaers fascinatie tot uiting voor het verband tussen "mossel" en "mal", in het Frans allebei "moule" genoemd. In komt hij erop terug tijdens een Antwerpse tentoonstelling met een theorema verwijzend naar René Magrittes werk "La trahison des images": "Een mossel verbergt een mal en vice-versa. De pijp van Magritte is de