Karine claassen vriend
Jonge Leeuwen: journalistes Lauwke Vandendriessche en Karine Claassen op pad voor 'De afspraak'
'Met een beetje fantasie is journalistiek hetzelfde als dansen' Karine Claassen
Karine Claassen «‘De afspraak’ is een programma dat zichzelf nog aan het zoeken is. Ik vind het fijn dat ik daar deel van mag uitmaken. Op de nieuwsdienst gebeurt het per slot van rekening niet zo vaak dat je aan iets volkomen nieuws kunt meebouwen. De meeste programma’s staan er, hè, en hebben hoogstens eens een onderhoudsbeurt nodig.»
Lauwke Vandendriessche «Ik hou van het tempo: ’s ochtends kom ik aan zonder te weten wat ik ga draaien, en ’s avonds moet mijn reportage klaar zijn. Dat zijn hectische dagen waarin ik vaak zelfs niet de tijd heb om te eten. Maar ik hou van de adrenaline, en van de instant gratification.
»Ik ga veel beter om met die stress dan enkele jaren geleden. Vroeger verkrampte mijn lichaam als ik intens geconcentreerd aan het werk was, en daardoor had ik voortdurend nekpijn. Nu niet meer.»
Claassen «De stress verlamt me niet, maar ik voel het wel nog altijd heel erg aan mijn lichaam.»
HUMO Jullie zijn ‘aanwezige reporters’, zoals dat heet: jullie banjeren vrolijk door het beeld. Zit daar een grote filosofie achter?
Vandendriessche «Het moet het
Karine Claassen “Die reis heeft voor een klik gezorgd”
Haar moeder heeft Congolese roots en haar vader reisde vaak voor het werk. “Ik heb dus veel reisverhalen mogen horen”, vertelt Karine Claassen.
Na de middelbare school is ze met een groep studenten op reis vertrokken naar Congo. “Mijn familie woont daar. In Lubumbashi zijn we heel warm ontvangen door mijn familie en die reis heeft dan ook voor een klik gezorgd”, zegt Karine in Humo.
“Die klik ging dan vooral over hoe verrijkend het is om een andere cultuur te leren kennen en ook om in mijn eentje de wereld te ontdekken”, vertelt ze verder. “Soms vertrok ik gewoon uit verveling op reis naar Berlijn, Italië, Polen…”
Karine waarschuwt wel voor de gevaren als je naar Afrika reist. Malaria is daar namelijk alom tegenwoordig. “Het is nu niet dat ik daar met een mondmasker loop, maar je moet toch opletten. Ik heb mijn vader zien afzien van Malaria. Hij liep dan ijlend door het huis door de zware medicatie.”
“Om Malaria te mijden poets ik mijn tanden met flessenwater en ik let overal op met wat ik eet. Als er iets is dat je wil niet wil is het een reis verspillen door ziekte”, besluit Klaassen in Humo.
Rijzende ster van de VRT Karine Claassen: "We babbelen niet makkelijk over de dood. Nochtans is het een zekerheid."
Wie keek er woensdag naar de eerste aflevering van ‘Afscheid’ en hield het droog? Ondergetekende alvast niet. In de reportagereeks volgt Eén-reporter Karine Claassen een aantal terminaal zieke mensen. Zo leren we bijvoorbeeld Annick kennen, een jarige mama van twee. Ze vertelt in alle rust over haar ongeneeslijke kanker. Over haar keuze voor palliatieve sedatie. Over het plekje in de living, naast het raam, waar ze sterven wil. Een rauwe realiteit, die je bij momenten de adem afsnijdt. Maar tevens is het een ode aan het leven – je gaat na zo’n aflevering toch een pak minder lopen klagen over pietluttigheden.
Karine waait de dag van ons interview stipt op tijd de koffiebar binnen en stelt zich lachend voor. Een en al vrolijkheid, onder een flinke bos half-Congolese krullen. Onze koffie is maar net besteld of ze haalt met één zin alle zorgeloosheid die ze uitstraalt onderuit. «Niet lang geleden heb ik zelf afscheid genomen van mijn vader: ik móést deze tv-reeks maken.»
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Ja, ik wil gratis onbeperkt toegang
Karine en William Claassen, zus en broer: ‘Sinds papa’s dood hebben we échte gesprekken’
Karine
“In onze studententijd zagen we elkaar niet veel. William studeerde in Leuven voor bio-ingenieur en had zijn handen vol met jeugdwerk. Ik landde in de journalistiek in Brussel. We hadden geen overlappende vriendengroepen en kwamen niet elke vrijdagavond naar huis. We bleven wel eens plakken, William misschien nog vaker dan ik.
“Het lijkt vast alsof ik de sociaalste van de twee ben, maar ondanks mijn outgoing karakter ben ik veel introverter dan hij. Ik word moe van gesprekken in groep en ben vreselijk slecht in chitchat. (lacht) William heeft altijd een supergroot netwerk gehad. Hij is mister social guy. Als kind kende hij al iedereen in onze straat. Hij staat mijlenver van het clichébeeld van de nerdie ingenieur achter zijn computer. Hoewel ik me nog goed herinner dat hij als kind de vreemde gewoonte had om in zijn kamer stenen in bokalen te verzamelen. Hij goot er zuur op om te zien hoe die stenen verkleurden. Denk ik toch. (lacht) Soms zat hij in zijn eigen wereldje. Ik was altijd all over the place.
“Zes jaar geleden is onze papa aan kanker overleden. Hij is lang ziek geweest. Hij heeft goede en slechte periodes gehad, maar op het einde was hij op. Toen hij in mijn
‘Velen zagen mij als een stoere Brusselse chick met een groot bakkes. Niks is minder waar’
Dat het erop lijkt dat ze tegenwoordig een balans heeft gevonden, zeg ik halverwege ons gesprek. “Maar wat betekent dat: balans?”, riposteert ze.
Euh, evenwicht? Stabiliteit? Harmonie?
“Dat klinkt vreselijk saai, toch? En vooral: heel middelmatig.”
Ik probeer opnieuw: je hebt een zekere rust gevonden. De pieken en dalen zijn wat afgevlakt.
“Ah, je dacht dat ik manisch was? (lacht)
“Oké. Oké. Je hebt gelijk. De pieken en dalen zijn er nog, maar ik kan er gewoon beter op anticiperen, denk ik. (geveinsd dramatisch) Ik geef het toe: ik heb balans gevonden.”
BIO
Geboren in in Jette.
Opgegroeid in Tielt-Winge.
Studeert journalistiek aan de Erasmushogeschool, Brussel.
Roadtript in voor Dwars door Amerika (VRT Canvas) door de VS in een verkiezingsjaar.
Volgt in Afscheid (VRT1, ) vijf jonge mensen aan het einde van hun leven.
Belicht in Het leven in kleur (VRT Canvas, ) racisme in Vlaanderen.
Woont met haar man Wouter Heymans en driejarige zoon Otis Mumba in Bevekom, Waals-Brabant.
Karine Claassen interviewen is altijd een beetje strijd leveren, op de meest aangename manier denkbaar. De reportagemaakster van Dwars door Amerika, Afscheid en het met een