Hugo metsers
De Louis Hartlooper Prijs voor de Beste Filmpublicatie is dit jaar gegaan naar Ruud den Drijver. Hij schreef Circus Bloteman — Biografie van Wim Verstappen, filmpionier uit de West. Het is de elfde keer dat de prijs voor filmjournalistiek is uitgereikt.
De jury vond het niveau van de titels op de shortlist dit jaar bijzonder hoog. Circus Bloteman nam het op tegen Jean Desmets Droomfabriek, Chris Craps — De geheimen van de cinema, CUT and PRINT, en Borge Ring — Een weergaloos leven in muziek en tekenfilm. Vorig jaar ging de prijs naar Tjeu van den Berg en Marjeet Verbeek voor Het Filmgesprek: woorden aan droombeelden wijden (spiritualiteit in de film).
Den Drijvers omvangrijke biografie is een voorbeeld van oral history; voor zijn boek interviewde hij meer dan zestig mensen. Aangevuld met bronnenonderzoek levert dat een bundeling persoonlijke herinneringen aan en anekdotes over een van de kleurrijkste filmmakers uit de Nederlandse geschiedenis. Verstappen () regisseerde en produceerde vanaf een hele reeks films samen met Pim de la Parra, vaak met hoog blootgehalte, waarvan Blue Movie () het hoogtepunt was. Hij produceerde later onder andere Pastorale en Het verboden bacchanaal. Voor het tijdschrift Skoop verzorgde hij een reeks inmiddel
Biografie over leven en werk van de Nederlandse filmmaker (), gevolgd door een beschouwend deel over Verstappen als essayist en filmtheoreticus.
- Inhoud
- Non-fictie
- Onderwerpen: Volwassenen
- Artiesten & Kunst | Artiesten- & Kunstbiografieën | Biografieën
- Onderwerpen
- Cineasten | Biografieën | Verstappen, Wim
- Taal
- Nederlands
Meer informatie
- Versie
- 1e druk
- Uitgever
- Stichting Wim Verstappen Scorpio Films, Amsterdam
- Verschenen
- ISBN
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met filmografie
Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek.
Een van de genomineerden voor de Louis Hartlooper Prijs voor de Filmjournalistiek is Circus Bloteman, Ruud den Drijvers biografie van Wim Verstappen (Blue Movie), de spraakmakende regisseur die onbewust de tijdgeest ving. Den Drijver bespreekt Verstappens films op zijn Verstappens: met veel aandacht voor verborgen seksuele betekenissen.
Als jongetje bezoekt Wim Verstappen () graag de bioscoop, het begin van een grenzeloze filmliefde. Zijn favoriete films ziet hij meerdere malen, waarbij hij een camera meeneemt om foto&#;s van het grote doek te maken. Die plakt hij in een schriftje, met daaronder de uit zijn hoofd geleerde dialogen. In Circus Bloteman, Ruud den Drijvers biografie van Verstappen, zien we een schriftje met afbeeldingen uit To Catch a Thief. Het is volgens Den Drijver niet moeilijk hierin een voorafspiegeling van zijn latere Skoop-rubriek &#;Op de montagetafel&#; te zien. Een van die analyses, die van Kubricks Dr. Strangelove, wordt door Den Drijver gebruikt om Verstappens thematiek te duiden. Verstappen betoogde dat Kubrick zijn zwarte komedie volstopte met seksuele verwijzingen en dat het verhaal eigenlijk draaide om impotentie. Precies het thema van Verstappens grootste hit: de vrijmoedige schandaalfilm Blue Movie (), die door 2,3 miljoen Ne
Gluren naar jezelf
In de romantische zaal 4 van filmmuseum EYE te Amsterdam, die met de lambrisering en het rode gordijn voor het scherm, vertelt een man met een gebroken arm over zijn film. Toen die in oktober in dezelfde stad in première ging in Cineac Damrak stonden de mensen in de rij voor kaartjes. Ook de voltallige selectie van psv kwam kijken, maar trainer Kurt Linder stak halverwege de voorstelling een stokje voor het uitje, aangezien de beelden van naakte vrouwen te spannend bleken voor de voetballers, die immers de volgende dag een belangrijke wedstrijd moesten spelen. Even later gaat het licht uit en begint de film: Obsessions. Nederlandse titel: Bezeten: Het gat in de muur.
Zo’n anderhalf uur later staat de man met de gebroken arm vriendelijk lachend bij de uitgang van zaal 4 terwijl de aanwezige journalisten, zo’n vijf of zes, wat schalks naar hem knikkend naar buiten lopen. Ik ga op de man af en ik geef hem een hand. ‘Ik zag uw film voor het eerst’, zeg ik, ‘en ik wil u bedanken, want ik vind hem briljant.’
In de dagen na de vertoning wil ik alles van Scorpio Films zien, het productiehuis dat Pim de la Parra in samen met regisseur en producent Wim Verstappen oprichtte. Van veel titels ben ik om de een of andere reden altijd verstoken gebleven. Bijvoo
Door BuzzE
10 jan om
Filmpionier Wim Verstappen krijgt zijn eigen biografie. Het boekwerk is geschreven door filmproducent Ruud den Drijver en wordt op 22 januari gepresenteerd op het International Film Festival Rotterdam.
Dat heeft de schrijver zaterdag bekendgemaakt.
Het eerste exemplaar wordt in ontvangst genomen door Frederik de Groot. De acteur speelde een hoofdrol in Pastorale , een succesvolle oorlogsfilm die Verstappen in maakte.
Verstappen () geldt als een pionier van de Nederlandse film. Hij maakte vooral furore met de reeks producties die hij tussen en samen met compagnon Pim de la Parra maakte.
Verstappen, lid van de eerste generatie filmers die de Filmacademie in Amsterdam doorliepen, hielp in de jaren zeventig mee aan het veranderen van de Nederlandse film. Cineasten (zoals bijvoorbeeld Bert Haanstra) maakten tot dan toe producten met een hoog documentairegehalte. De films van Verstappen waren vooral verhalend.
Blue Movie
Verstappen en De la Parra schudden de vaderlandse cinematografie in wakker met Blue Movie. De film vertelt over Michael (Hugo Metsers) die na vijf jaar gevangenisstraf in zijn flat in de Bijlmer vrijwel dagelijks wordt geconfronteerd met de luidruchtige seksuele activiteiten van zijn buurvrouw.
De toenmalige Fi