Vivian maier tentoonstelling
Voor Vivian Maier was fotografie veel meer dan een hobby
Het is zo'n mooi sprookje. Een Amerikaans kindermeisje met Franse voorouders bleek haar leven lang foto's te hebben gemaakt, zonder daar ooit iets van te publiceren. Niet zomaar foto's, maar bijzondere, professioneel aandoende foto's van het leven in de straten van New York en Chicago, van de jaren vijftig tot zeventig. Bij toeval zou John Maloof, een jonge historicus en handelaar, de negatieven hebben opgekocht voor een habbekrats. Precies op het moment dat hij ontdekte wat voor een schat hij had gekocht, overleed Maier eenzaam in een verzorgingshuis.
Pamela Bannos vertelt Maiers verhaal zo droog mogelijk, zonder zich te laten meeslepen door het verleidelijke Mary Poppins-sprookje
Het verhaal met veel vraagtekens en veel beeldmateriaal sprak tot de verbeelding: toen Maloof het verhaal en wat foto's online zette, ging het al snel viral. Met de door hemzelf gemaakte documentaire 'Finding Vivian Maier' () en een rondreizende tentoonstelling van zijn vondsten (in in Amsterdam) had John Maloof aan de onderneming al snel zo'n 3,5 miljoen dollar verdiend.
De tekst loopt door onder de trailer van 'Finding Vivian Maier'
Droog
Voor Pamela Bannos, fotografiedocent aan de Northwestern University bij Chicago, was het verha
De nanny die eigenlijk een briljante fotograaf was
'I'll be your mirror'. Die glaciale song van de Velvet Underground kan als de perfecte soundtrack fungeren bij de foto's van Vivian Maier (). Ontelbaar immers zijn de beelden waarop het mysterieuze kindermeisje zichzelf met haar Rolleiflex inventief vastlegde in spiegels, in winkelramen of zelfs in de glanzende carrosserie van een auto. Vaak met die eeuwig starre, ietwat treurige blik in dat smalle, ouderwetse gezicht.
Maier maakte de foto's tijdens haar eindeloze dwaaltochten door het Chicago en New York van de jaren 50 tot 70, resulterend in ettelijke tienduizenden negatieven. Op haar selfies avant la lettre komt Maier akelig dichtbij. Maar geen enkele fotografe bleek zo ongrijpbaar als deze nanny. En toch. Wie haar altijd subtiele composities en levendige straatbeelden bekijkt, beseft dat deze Mary Poppins van de fotografie postuum mag aanschurken tegen grootheden als Henri Cartier-Bresson, Robert Frank of Lisette Model.
Het verhaal van Maiers late ontdekking blijft verbazen. Historicus John Maloof stuitte op een veiling in Chicago op een immense hoeveelheid negatieven. Voor amper dollar tikte hij de volgestouwde dozen op de kop. Op Flickr postte Maloof beelden uit de collectie. Zo ontdekte de wereld het uitzonderlijke
Expo ‘Vivian Maier’: nadat iedereen haar was vergeten, maakte ze ook zichzelf zichtbaar
Elke vergelijking loopt ergens mank, en dat geldt ook voor de vergelijkingen die opduiken als de naam Vivian Maier valt. Haar werk wordt vaak in één adem genoemd met dat van beroemde fotografen als Diane Arbus, Robert Frank of Weegee, die net als Maier hun lens richtten op de straten van grootsteden en de verschoppelingen die er verbleven. Maar Arbus, Frank en Weegee publiceerden hun foto’s, maakten naam tijdens hun leven. Maier bleef een nobele onbekende tot aan haar dood in
Een andere naam die vaak valt als het over Vivian Maier gaat, is die van Mary Poppins, de fictieve oppas uit de beroemde Disney-film. Beiden waren ietwat zonderlinge figuren die zich op hoogsteigen manier ontfermden over de kinderen van de burgerij – maar waar zich dat bij de fictieve Mary Poppins uitte in vrolijke speelsheid, nam het bij Maier de vorm aan van een stuurse, soms angstaanjagende norsheid, afgaande op de getuigenissen van de voormalige kinderen op wie ze paste, in de documentaire Finding Vivian Maier. “Ik denk dat ze zelfs helemaal niet van kinderen hield”, vertelde een van hen later ook in The Guardian.
The Wall Street Journal vergeleek Vivian Maier ooit zelfs met Vincent van Gogh: twee bovenma
Nanny Vivian Maier werd na haar dood een wereldberoemd fotograaf. Maar van wie is haar werk?
Op 10 oktober zet de Amerikaan John Maloof een bericht op Flickr, dan de belangrijkste plek op internet voor het tonen van foto’s – Instagram zou pas een jaar later worden opgericht. Onder de kop ‘Wat doe ik met dit spul (anders dan het aan jou te geven)?’ schrijft hij dat hij bij een veilinghuis in Chicago een berg negatieven heeft gekocht die dateren uit de jaren Zij zijn volgens hem geschoten door Vivian Maier, een recent overleden straatfotograaf.
Maloof is een jarige Amerikaan die in de huizenhandel zat, maar sinds enige tijd op Ebay spullen doorverkoopt. Hij werkt ook mee aan een fotoboek over de geschiedenis van zijn wijk in Chicago, maar verstand van fotografie heeft hij nauwelijks. ‘Is dit het type werk dat tentoonstellingen waard is of een boek?’, vraagt hij de onlinegemeenschap, daarbij verwijzend naar een blog waarop hij sinds mei foto’s heeft gezet.
De zwart-wit beeldentonen voor het merendeel mensen op straat, vaak gefotografeerd zonder dat ze het doorhebben. Er zitten verbluffend goede foto’s tussen. Op een opname is de fotograaf zelf te zien in een spiegelende ruit – later zou blijken dat ze vaak dit soort zelfportretten maakte.
Maloof krijgt een stortvloed aan pos
Vivian Maier: de kinderoppas die na haar dood een fotografe van wereldklasse bleek
Cultuur & MediaExpo
Self-portrait, New York, NY, May 5, - ©Estate of Vivian Maier, Courtesy of Maloof Collection and Howard Greenberg Gallery, NY
Een kinderoppas die haar hele leven schitterende foto’s maakte zonder dat iemand er iets van wist. Een toevallige vondst op een openbare verkoop die een schat aan foto’s van wereldklasse onthult, maar die pas na haar dood ontsloten wordt. Dat is het merkwaardige verhaal van straatfotografe Vivian Maier (). Bozar wijdt een expo aan haar werk met vooral beelden waar ze zelf in opduikt: als schaduw, of weerspiegeld in etalageruiten, wieldoppen of spiegelwanden.
Flip Feyten
Het heeft geen haar gescheeld of niemand had ooit over Vivian Maier gehoord. In was ene John Maloof een boek aan het schrijven over Portage Park, een stadswijk in Chicago. Hij was ook een liefhebber van vlooienmarkten. Op een openbare verkoop kocht hij voor dollar een kartonnen doos met negatieven, in de hoop dat er goede illustraties voor zijn boek tussen zouden zitten.
Dat bleek niet het geval, maar hij vond de foto’s wel ongelooflijk cool. Een zoektocht op Google naar de fotografe, ene Vivian Maier, leverde aanvankelijk helemaal niets op.
Op dieze