Paul mennes biografie
Jeroen Olyslaegers
Biografie
Jeroen Olyslaegers () werd geboren in Mortsel. Vanaf studeerde hij Germaanse filologie aan de UFSIA en in kon hij aan de slag in het Louis Paul Boon-documentatiecentrum. Zijn debuutroman 'Navel' werd in gepubliceerd. In bracht hij de verhalenbundel 'Il faut manger' uit en zijn roman 'Open gelijk een mond' volgde in Daarna concentreerde hij zich op schrijven voor theater terwijl hij ook stukken en recensies schreef voor tijdschriften zoals Humo, Menzo, Yang, Dietsche Warande & Belfort, AS-Andere Sinema, De Vlaamse Gids en meer.
Jeroen schreef theaterteksten die werden opgevoerd door onder meer de Koninklijke Vlaamse Schouwburg en Het Toneelhuis. Zo schreef hij samen met Paul Mennes een stuk over de wereld na de aanslagen op 11 september Daarnaast vertaalt en bewerkt hij ook bestaande teksten. In september kwam 'Woeste hoogten, rusteloze zielen' uit, een theaterstuk gebaseerd op werk van Emily Brontë, voor theater Artemis uit Den Bosch. Met Jan Fabre werkte hij in aan 'Prometheus Landscape II' en in verzorgde hij, eveneens voor Fabre, de tekst voor 'Mount Olympus: To Glorify the Cult of Tragedy'. Zijn werk voor theater werd in bekroond met de Edmond Hustinxprijs voor toneelschrijvers.
In maart bracht Olyslaegers een roman
Om vijf uur begon het mannengedeelte met mijn eerste internationale optreden. Ik had al helemaal een volgorde in mijn hoofd die was afgestemd op wat er bij de vrouwen gebeurde (eerst twaalf minuten voorlezen) dat ik daarvan niet meer kon afwijken toen presentator Sven Pichaldat voorstelde. Pichal is overigens een kundige en professionele interviewer, makkelijk alles aan elkaar pratend. In Vlaanderen is hij zeer bekend en dat lijkt me terecht. Ondanks dat iedereen aardig deed was ik toch gespannen. Ik maakte ook een vergissing met de tijd en dacht dat ik al dik over mijn twaalf minuten heen was en raffelde toen een complete scène af en sloeg het laatste gedicht dat ik gepland had over.
Pichal maakte het me daarna nog wel moeilijk door te vragen of ik een
Tox door Paul Mennes
Plaats:
In een onbekende stad van Vlaanderen speelt het verhaal zich af.
Hoofdpersonages
Orf: Hij is een jongen van zestien die vertelt hoe hij leeft en om gaat met zijn ego (waarmee hij drugs bedoelt). Zijn twee beste vrienden waar hij steeds mee optrekt zijn Tox en Belladonna. Beide ook junkies.
Orf is een persoon die steeds droomt, de reden zal wel zijn overmate zijn aan drugs gebruik. Zijn lievelings onderwerp is hoe pleeg ik zelf moord. De knaap heeft onderwerpingsfantasien over de blonde motergod.
Belladonna: Is zo te zien zijn enige vriendin die echt wel om de beide vrienden heeft. Zij brengt volgens mij ook wat meer leven in de brouwerij. Daarentegen is het ook een verslaafde die de wil van haar ouders aan haar botten veegt.
Tox: Daar wordt niet zoveel over verteld alleen dat hij in een soort home zit voor verwaarloosde kinderen maar hij voelt zich daar niet op zijn plaats.
Relaties:
De drie vrienden komen altijd samen in het labo, een café, waar men gaat rondhangen en drugs koopt.
Tijd:
Duidelijk rond deze tijd want Mennes heeft het duidelijk vermeld dat het om de "lost generation" gaat.
Perspectief:
Het wortdt in de "ik" persoon vertelt door Orf.
Taalgebruik:
Mennes is gekend voor zijn grof en ongevoelig
Paul Mennes
door Jos Muyres
1. Biografie
Paul Mennes is geboren op 29 juli in Mechelen. Zijn ouders waren beiden werkzaam bij de Belgische telefoonmaatschappij RTT. Zijn moeder is echter al vrij vroeg overleden, hij was toen amper twintig jaar oud. Mennes heeft op twee middelbare scholen gezeten: het Scheppersinstituut en het Koninklijke Atheneum II (lyceum), beide in Mechelen. Na de middelbare school stond hij in Antwerpen weliswaar een jaar ingeschreven als student toegepaste communicatiewetenschappen en ook een jaar als student kunstgeschiedenis, maar geen van deze opleidingen heeft hij - naar eigen zeggen - echt gevolgd. Na deze mislukte carrière als student was hij enige tijd werkloos en heeft hij ook allerlei baantjes gehad. Hij was onder meer werkzaam als schoonmaker, nachtwaker en inkoper bij het warenhuis FNAC.
In debuteerde hij met de roman Tox, waarvoor hij de Vlaamse debuutprijs ontving. Eén zin in de roman Poes poes poes leverde hem de Tzumprijs voor de beste zin in verhalend proza van op (‘Soms had ze er toch een beetje spijt van dat ze geen feng-shui, tai chi, macrobiotiek of biseksualiteit gekozen had voor haar spirituele groei’).
Mennes is niet alleen actief als schrijver van verhalend proza. In de loop der jaren h
Recensie: Niets bijzonders &#; Paul Mennes
Tags: PopcultuurRecensie
Gelukkig is Niets bijzonders van Paul Mennes wel degelijk iets bijzonders. In slechts pagina&#;s zet Mennes een origineel verhaal neer, dat uitermate geschikt is voor boekenclubleden en andere types die graag discussiëren over de bedoelingen van de auteur. Want Mennes heeft óf een enorm diepgaand absurdistisch boek geschreven, óf oppervlakkige herkauwde pulp.
Andy Warhol leeft
De hoofdpersoon in Niets bijzonders is Andy Warhol, maar het verhaal speelt zich in af. Toch is Warhol (net als in het echt) in gestorven. En nu leeft hij weer. Als een soort zombie. Hij wordt opeens midden in Pittsburgh wakker en vindt het geweldig om te zien hoe modern de wereld is. Iedereen krijgt (precies zoals Warhol had voorspeld) zijn/haar fifteen minutes of fame en Andy is compleet idolaat van Lady Gaga.
En waar Andy Warhol is, zijn de Superstars, die in de Facebookgroep The Talking Dead ook na hun dood nog altijd contact houden. Edie Sedgwick, Nico, Ondine, Freddy Herko, ze waren dankzij Warhol allemaal 15 minuten beroemd, en ze zijn allemaal jong gestorven.
Geen verkapte biografie
Nu zou je kunnen vermoeden dat Niets bijzonders een verkapte biografie is over Warhol en zijn superstars, maar dat is niet waar.