Knut hamsun honger

De Noor Knut Hamsun () behoort tot de meest omstreden auteurs van de recentere literatuurgeschiedenis. Zijn debuutroman, Honger, kon in eigen land niet worden uitgegeven nadat fragmentarische voorpublicaties al voor de nodige ophef hadden gezorgd. Toen het boek – anoniem – in in Kopenhagen verscheen, sloeg het in als een bom, algauw in heel Europa. Zoiets vreemds had men nog nooit gelezen. Dertig jaar en de nodige boeken later werd Hamsun de Nobelprijs voor literatuur toegekend. Zijn populariteit, ook onder collega-auteurs, kende geen grenzen. Totdat hij in de vroege jaren dertig openlijk partij koos voor het nazisme en daar zelfs in geen spijt van leek te hebben. Op 7 mei, een week na Hitlers zelfmoord, noemde hij hem in een necrologie ‘een strijder voor de mensheid en een verkondiger van het evangelie van het recht voor alle volkeren’.

Wat kan de man hebben bezield? Was hij, zoals veel mensen suggereerden, ontoerekeningsvatbaar? Of ging er misschien altijd al een – onuitgesproken – nazi-sympathisant in hem schuil? Daarover bestaat tot op de dag van vandaag geen eenduidigheid. Een nieuwe Nederlandse vertaling van Honger is een goede gelegenheid daarover na te denken.

Knut Hamsun, toen nog volgens het geboorteregister Knut Pedersen geheten, was in