John jones vriendin

Henk van Gelder schreef een fascinerende biografie over Adèle Bloemendaal

Henk van Gelder
Adèle. Uit het rijke leven van Adèle Bloemendaal
Nijgh & Van Ditmar; blz.
€ 19,99

Er bestaat een wat wrange mop over twee geëmigreerde Joden die elkaar in New York tegenkomen. Hi! zegt de ene, how are you? Are you happy? Waarop de andere: Happy? Yes! Aber glücklich…? Nein. Als je afgaat op Henk van Gelders biografie van de zangeres, cabaretière en toneelspeelster Adèle Bloemendaal had dit antwoord ook uit haar mond kunnen komen. 

Sterker nog, het kwam uit haar mond, in een lichtelijk andere versie. Toen haar in na de première van een succesvol theaterstuk gevraagd werd of ze gelukkig was, antwoordde ze: “Och gelukkig lekker tevreden, zo kun je het beter zeggen. Ik heb nu Ensemble, en ik heb John-John, ik heb eigenlijk veel, vind je niet? En ik heb ’n fijn huis, ook al staat er niet veel in. Voor een echt móóie stoel heb ik nog geen geld, en als je ’n stoel niet mooi vindt, dan neem je ’m niet, en als je niet goed getrouwd bent, dan blijf je niet getrouwd maar ik ben tevreden, dat wel” Voor geluk was Bloemendaal niet in de wieg gelegd, zo blijkt uit deze fascinerende biografie. Als het haar in de schoot geworpen werd, deed ze meestal alles om het ongedaan te maken.

Voor geluk

Hameetman, Adèle Maria ()

© DVN, een project van Huygens ING en OGC (UU). Bronvermelding: Maarten Hell, Hameetman, Adèle Maria, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: [28/01/] 

HAMEETMAN, Adèle Maria, vooral bekend als Adèle Bloemendaal (geb. Amsterdam – gest. Amsterdam ), actrice, cabaretière, zangeres. Dochter van Pieter Cornelis Hameetman (), expeditieknecht, later vertegenwoordiger, en Marie Sophia Elizabeth Hündling (). Adèle Hameetman trouwde (1) op in Amsterdam met Gijsbert Bloemendaal (), bouwkundig vliegtuigconstructeur; (2) na echtscheiding () op in Amsterdam met Donald Towe Jones (), danser, zanger, acteur. Uit huwelijk (2) werd 1 zoon geboren.

Adèle Hameetman (Delleke of Dellie voor de buurtkinderen) groeide op in de Amsterdamse Jordaan. Ze was de oudste van twee in het gezin van een handelsreiziger met toneelambities en diens tweede vrouw. Delleke had een sterke behoefte aan autonomie. Zo wil het verhaal dat ze al op haar vijfde zelfstandig een autoped huurde om naar het Vliegenbos in Amsterdam-Noord te steppen. Het gezin verhuisde na de geboorte van zusje Yvonne () naar de Groen van Prinstererstraat en in naar de Ceintuurbaan. Na de bevrijding ging de twaalfjarige Adèle naar de meisjes-hbs in de Gerrit van der Veenstraat.

De zwerftocht van Donald Jones

Voortdurend wordt het verhaal van Donald Jones (), gezeten in de zon op het terras van Kalkhoven op de Westermarkt, onderbroken. Iedereen ziet de acteur-danser-zanger en spreekt hem aan. Jones ziet ook iedereen en praat of zwaait terug. Aan de overkant van de brug, aan de andere kant van de tramrails, loopt Timmy. “Timmy!” Zwaaien. “Dat is my baby. Zo’n schat van een vrouw.”

Jordaan

Centrum

Amsterdammers

Kunst en cultuur

Februari

66

Verhaal

Markante Amsterdammers

In beeld


“In kwam ik hier voor een weekje. De groep waarmee ik gedurende tweeëneenhalf jaar door Europa had getoerd, spatte uiteen en voordat ik terug zou gaan naar New York wilde ik nog even een paar mensen zien in Amsterdam. We hadden hier opgetreden in Carré en dan krijg je altijd adressen voor als je nog eens in Amsterdam komt. En Amsterdam vond ik een schoonheid, ik vond het een soort wonderland. Geen zwervers, geen daklozen, geen hondenpoep. Het was hier schoon. Je kon van de straat eten.

Ik nam mijn intrek in hotel Koning in de Tweede Helmersstraat. Toen ik de trap op wou, kwamen er net een paar in het zwart geklede Griekse vrouwen naar beneden, die gehaast een kruisje sloegen toen ze mij zagen. De zwarte duivel, dachten ze missc

Adele Bloemendaal () was een meisje uit de Amsterdamse Jordaan dat niet wist wat ze wilde worden. Even speelde ze toneel, tot haar eerste man haar in opeens meenam naar Amerika – en ze zo voor het eerst contractbreuk pleegde.

Drie jaar later kwam ze gescheiden terug. Ze hertrouwde met Donald Jones, een van de eerste zwarte artiesten in Nederland, speelde weer toneel, verscheen op televisie en zong carnavalsnummers voor het geld en het repertoire van de beste tekstdichters, waar ze nog het meeste genot aan ontleende. Zo groeide ze uit tot een echte vedette met veel verschillende gezichten. Maar als haar shows eenmaal op poten stonden, liet ze het menigmaal afweten, greep ze naar de fles en verzon ze ziektes als excuus voor haar afwezigheid.

Adèle. Uit het rijke leven van Adèle Bloemendaal laat een intrigerende vrouw, die tegelijk stout en stijlvol kon zijn, in al haar facetten zien. Met originele citaten uit de brieven die ze in de jaren vijftig uit Amerika naar huis stuurde. En met levendige herinneringen van vrienden, vriendinnen en vijanden, collegae en minnaars.

&#;Ik viel als een blok voor haar. Ik was verliefd.&#; – Henk van der Meijden

&#;Ook als Adèle half achterover hing aan de bar van een café, was ze nóg een stoer wijf.&#; – Hans Dorrestijn

Quotes:
'Uit


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Amerikaans/Nederlandse zanger, danser, acteur en cabaretier

De in Amerika geboren zanger, danser, acteur en cabaretier Donald Jones was de eerste zwarte televisiester in Nederland. Eind jaren vijftig speelde hij de rol van de werkstudent Dinky in de televisieserie Pension Hommeles. Zijn grootste hit was 'Ik zou je het liefste in een doosje willen doen'.

Moderniques

Donald Jones werd op 24 januari geboren in New York. Donald Jones groeide op in de wijk Harlem. Aan het begin van de jaren vijftig werkte Donald Jones bij de dansgroep The Moderniques. Met dit gezelschap kwam hij in naar Europa. The Moderniques viel in Amsterdam uiteen en Donald besloot in Amsterdam te blijven.

Vreemd

In Nederland was Donald Jones voor het eerst te zien in de cabaretgroep van Sieto en Marijke Hoving, Tingel Tangel. Al snel werd Donald ontdekt door Wim Ibo en Annie M.G. Schmidt, die hem een rol gaven in de VARA-televisieserie Pension Hommeles. Door deze rol werd Donald Jones de eerste zwarte televisiester in Nederland. Het door Annie M.G. Schmidt en Cor Lamaire geschreven en door Donald met zwaar accent gezongen 'Ik zou je het liefst in een doosje willen doen' werd een klassieker. Later zou hij tegen een journalis