Biografie willy brandt

Grote mannen zonder vader

Karel van het Reve verbaasde zich over de volstrekte willekeur waarmee Freud «verklaringen» gaf voor de neurosen van zijn patiënten. In de ziektegeschiedenis van de zogenaamde «Wolvenman» wist Freud bijvoorbeeld heel zeker waarom deze als vierjarige een nachtmerrie had gehad waarin zes of zeven witte wolven voorkwamen. Als kind van anderhalf had Sergej Pankejev malaria gehad, waarbij zijn bezorgde ouders zijn bedje op hun eigen slaapkamer hadden gezet. Op een middag, rond een uur of vijf, waren zijn ouders het bed in gedoken, en toen de kleine Sergej wakker werd, was hij getuige van «eines dreimal wiederholten coitus a tergo», waarbij Freud vermeldt dat het knaapje «das Genitale der Mutter und das Glied des Vaters» kon zien.

Van het Reve ging onder meer uitgebreid in op de onwaarschijnlijkheden in dit verhaal. Kan de jongen zich dit later wel herinnerd hebben? Waarom zetten de schatrijke, over een heel leger aan personeel beschikkende en in paleizen wonende Pankejevs dat bedje op hun eigen kamer? Hoe kon een ziek jongetje tegelijk het geslachtsdeel van zijn moeder en dat van zijn vader zien, die beiden bovendien «wit ondergoed» droegen, terwijl de hedendaagse pornofilms duidelijk maken dat iets dergelijks erg moeilijk in beeld te brengen is? Maar

Bezienswaardigheid in Berlijn


Foto Fridolin Freudenfett (CC BY-SA): Willy-Brandt-Haus in Berlijn
Het Willy-Brandt-Haus staat op de hoek van de Wilhelmstrasse en de Stresemannstrasse in Berlijn. In dit gebouw is het hoofdkantoor van de Sozialdemokratische Partei Deutschlands (SPD) gevestigd. Namens deze partij was Willy Brandt onder meer bondskanselier van Duitsland.

Willy Brandt

Willy Brandt was van tot ook burgemeester van Berlijn. In deze hoedanigheid werd hij geconfronteerd met de bouw van de Berlijnse Muur in en ontving hij twee jaar later de Amerikaanse president John F. Kennedy, die de Berlijners een hart onder de riem stak met de woorden "Ich bin ein Berliner."

Mehringplatz

Na de Duitse Hereniging werd al snel duidelijk dat het regeringscentrum vanuit Bonn naar Berlijn zou verhuizen. De SPD kocht in een perceel in de omgeving van de Mehringplatz voor een nieuw hoofdkantoor.

Helge Bofinger

Architect Helge Bofinger () had voor deze plek al enige jaren eerder een ontwerp gemaakt van een bedrijfspand met woningen ter gelegenheid van de Internationale Bouwtentoonstelling , maar dit ontwerp was niet uitgevoerd. Dit plan kon in hoofdlijnen gevolgd worden.

Opening

Omdat Helge Bofinger slechts kleine veranderingen hoefde aan te brengen om het gebouw geschikt te ma
Inhoud
Non-fictie
Onderwerpen: Volwassenen
Geschiedenis & Politiek
Onderwerpen
20e eeuw | Biografieën | Brandt, Willy
Taal
Nederlands

Meer informatie

Uitgever
Aspekt, Soesterberg
Verschenen
ISBN
Aantal pagina's
Omvang
18 MB
Kenmerken
PDF
Aantekening
Met literatuuropgave, register

Duitse politicus


Foto: Engelbert Reineke (CC-BY-SA): Willy Brandt in maart
De SPD-politicus Willy Brandt werd na de Tweede Wereldoorlog burgemeester van Berlijn. In werd hij partijleider van de SPD en twee jaar later minister van Buitenlandse Zaken. Hij was van tot bondskanselier van Duitsland. Brandt ontving in de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn inzet voor de Europese Politieke Samenwerking.

Opleiding

Willy Brandt werd op 18 december geboren in Lübeck als Herbert Ernst Karl Frahm. Hij was de zoon van de ongehuwde verkoopster Martha Frahm. Willy heeft zijn vader nooit gekend. Hij groeide op bij zijn moeder en stiefgrootvader, de sociaaldemocraat Ludwig Frahm, en later bij zijn stiefgrootvader en zijn tweede echtgenote. Hij bezocht het gymnasium en wilde hierna journalist worden. Willy Brandt werd in lid van de Sociaaldemocratische Partij van Duitsland (SPD) en in van de radicalere Sozialistische Arbeiterpartei.

Tweede Wereldoorlog

Toen Adolf Hitler in aan de macht kwam vertrok Brandt naar Noorwegen en later Zweden. In nam de Duitse regering hem zijn staatsburgerschap af. In Noorwegen nam hij de naam Willy Brandt aan. Onder deze naam werd hij in augustus Noors staatsburger. Na de Duitse inval werd hij gearresteerd, maar Brandt werd niet als Duits balling h


Minstens net zo belangrijk was dat hij weer het Duitse staatsburgerschap kreeg. In was Brandt voor Hitler naar Oslo gevlucht, waarop de nazi’s hem de Duitse nationaliteit ontnamen. In keerde hij, met een Noorse pas en gestoken in een Noors uniform, terug naar zijn vaderland. Hij kwam naar Berlijn als journalist en diplomaat.

Brandt was als Herbert Frahm, buitenechtelijke zoon van Martha Frahm, opgegroeid in een arm sociaal-democratisch milieu in Lübeck. Hij werd al vroeg lid van de SPD, maar stapte uit onvrede over de lankmoedige houding van die partij tegenover de nazi’s over naar de linkse splintergroepering SAP (Sozialistische Arbeiterpartei). Voor die partij organiseerde hij het verzet, eerst vanuit Oslo, korte tijd ook undercover in Berlijn, en later – nadat Noorwegen door Hitler was bezet – vanuit de Zweedse hoofdstad Stockholm. Als schuilnaam koos hij ‘Willy Brandt’ – een ‘allemansnaam’, vond hij. Onder die naam werd hij na de oorlog weer lid van de SPD en burger van de Bondsrepubliek.

Het is een geschiedenis die hem nog lang zou achtervolgen. Zijn tegenstanders in de vele verkiezingscampagnes die hij zou voeren probeerden hem iedere keer weer te belasteren met epitheta als ‘buitenechtelijk kind’, ‘communist’, ‘buitenlander’ en ‘landverrader’. Zulke aanvallen lie