Biografie hotz
Hotz, F.B.
Frits Bernard Hotz, Nederlands prozaschrijver (Leiden - Leiden ). Hotz speelde trombone in een aantal jazzbands en werkte mee aan het blad Rhythme. Al sinds zijn jeugd schreef Hotz verhalen en een roman in de stijl van J. van Oudshoorn, maar zijn zelfkritiek stond publicatie in de weg. Pas toen zijn verhaal ‘De tramrace’ in werd geaccepteerd door het tijdschrift Maatstaf en de uitgever daarvan ook ander werk van hem wilde uitgeven, brak hij door. In verscheen zijn eerste verhalenbundel Dood weermiddel en andere verhalen, in gevolgd door Ernstvuurwerk. Verhalen. In deze verhalen, die doorgaans in de pers zeer lovend ontvangen werden, bleek vrijwel meteen de toon gezet voor Hotz volledig oeuvre. Steeds blijken dezelfde thema's in zijn werk terug te keren. Zijn hoofdpersonen zijn bijna altijd mensen die zich niet thuisvoelen in hun wereld. Ze zijn illusieloos, niet in staat hun eigen persoonlijkheid te ontwikkelen, vaak onder invloed van een dominante vrouw. Mannelijke personages gaan gebukt onder een gevoel van schuld of een gebrek aan eigenwaarde. Er is een nostalgische bewondering voor de jaren twintig van de twintigste-eeuw (‘the gay twenties’) in het werk van Hotz, een periode die beschouwd wordt als tegenstelling tot het heden van
Ik fiets bijna dagelijks langs het huis van Hotz, op weg naar mijn school. Het huis ligt aan de Rijnsburgerweg, tussen Leiden en Oegstgeest. Gelukkig weet bijna niemand van dat huis, en als ze het wisten zou het ze koud laten, want haast niemand leest Hotz. Dat is erg jammer. Aan de andere kant, het zou ook maar vreselijke opstoppingen geven op de toch al overvolle Rijnsburgerweg, als iedereen ineens interesse zou tonen. Het huis heeft een mooie gevelsteen gekregen. Het heeft iets te maken met weerspiegelingen van de tram die Hotz als kleine jongen zag in de bolle vazen op de vensterbank.
Ik lees de biografie over Hotz met veel genoegen. En langzaam, zeer langzaam. Het verbaast menigeen dat er zo&#;n dik boek over zo&#;n saai leven geschreven kan worden. Ik vind het juist het een grote troost voor de mensen, dat dat kan.
Van Hotz kan je leren dat er twee dingen nodig zijn om een goede schrijver te worden: gevoel voor stijl en een fenomenaal geheugen. Die man herinnerde zich werkelijk alles van zijn kindertijd. Wat een zegen voor een schrijver! Je vindt zijn vroegste herinneringen terug in veel verhalen. En veel van die herinneringen komen uit dat huis aan de Rijnsburgerweg. Hij kon zich ook de grote treinramp bij Leiden de Vink herinneren, september Hij was toen vier en hoo
F.B. Hotz
door Anton Korteweg en J.M.J. Sicking
1. Biografie
Frits Bernard Hotz werd op 1 februari geboren te Leiden. Samen met zijn zusje groeide hij op in een middenstandsmilieu; zijn muzikaal aangelegde vader was toen vertegenwoordiger voor een wijnkopershuis in Haarlem. In scheidden zijn ouders, wat veel indruk op hem maakte. Nadat hij de ambachtsschool had doorlopen, werd de jonge Hotz tegen zijn zin naar de werktuigbouwkundige afdeling van een middelbare technische school in Rotterdam gestuurd. Overplaatsing naar een op grafische vormgeving en typografie gerichte afdeling van de kunstacademie die in hetzelfde gebouw was gehuisvest, liep eveneens op een mislukking uit doordat de lessen in wegens de oorlogsomstandigheden werden gestaakt. Toen hij moest onderduiken, las Hotz veel en begon hij harmonieleer en trombone te studeren bij Lodewijk Schweitzer. Omdat hij tuberculose opgelopen bleek te hebben, verbleef hij na de oorlog eerst acht maanden in een sanatorium in Denemarken en moest hij ook daarna nog een paar jaar bedrust houden. In die tijd zette hij zijn (ook filosofische) lectuur voort; daarna vatte hij zijn trombonestudie weer op. In de loop van de jaren vijftig begon hij steeds vaker op te treden als jazzmusicus. Hij speelde trombone bij groepen als d
Verhaal: Gedenksteen F.B. Hotz.
GT_
F.B. Hotz (Leiden en overleden aldaar) was een begaafd trombonist die pas op latere leeftijd schrijver werd. In werd hem de P.C. Hooft-prijs voor verhalend proza toegekend.
Eén thema staat bijna steeds centraal: het huwelijk en de soms grimmige strijd tussen man en vrouw.
Een aantal verhalen speelt zich af in Leiden en omgeving zoals het titelverhaal uit de bundel Ernstvuurwerk ().
De Gevelsteen:
Links van de dubbele ingang bevindt zich de grijze gevelsteen met het woord Rijnsburgerweg zes maal, gedeeltelijk gespiegeld.
Boven deze woorden: UIT DE VERPLAATSING
Eronder: F.B. HOTZ
Deze gevelsteen werd op 1 februari geplaatst, tien jaar na het overlijden van de schrijver F.B. Hotz. Het was tevens zijn geboortedag.
De steen werd in de gevel van Hotz' geboortehuis geplaatst in opdracht van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.
Hoewel Hotz de laatste jaren van zijn leven in Oegstgeest bij zijn zuster woonde, koos men voor een steen aan het huis waarin hij zijn jeugd doorbracht. Juist de Rijnsburgerweg, ‘de Weg’ zoals de schrijver meermalen schreef, vormde al dan niet in combinatie met de tram, jazz en oude auto’s, een rode draad in zijn oeuvre.
Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in het verhaal 'De verpla
Het leven van F.B. Hotz
Met haar biografie over het leven van F.B. Hotz () heeft Aleid Truijens een lijvig boek geschreven. Een knappe prestatie, zeker omdat er – met uitzondering van zijn verhalen, wat brieven en dagboeken van familieleden en enkele interviews – weinig schriftelijke bronnen over de auteur Hotz zijn. Zijn archief is na zijn dood op zijn eigen verzoek vernietigd. De omvang van het boek van Truijens en de vele details maken wel dat je als lezer soms de neiging hebt dóór te bladeren. Maar even zo vaak ga je weer terug naar vorige pagina’s, omdat je toch iets over het hoofd zag. Dat dit boek telkens opnieuw weet te boeien, heeft er vooral mee te maken dat er een treffend, bijna filmisch beeld van de twintigste eeuw wordt geschetst. Zo was het dus om als jongetje – zoon van een vertegenwoordiger in wijn – in de twintiger jaren groot te worden aan de Rijnsburgerweg in Oegstgeest, met ouders die ’s avonds samen gaan dansen, een kamer die dikwijls vol gasten is, met kleding, kapsels, auto’s en trams die in de ogen van een kind adembenemend mooi zijn. Zo was het wanneer er brieven kwamen van oom en tante in Indië. Als lezer voel je mee hoe de vrolijke jaren twintig verglijden in de dertiger jaren, hoe de crisis uitbreekt en het gezin verhuist naar een benauwde n