Biografie fictief personage
Anonimiseren en fingeren
Wanneer je een (auto)biografie schrijft, of een boek of bundel gebaseerd op je eigen ervaringen, dan is de kans groot dat er personen in je boek voorkomen die echt bestaan. Het is belangrijk om hier voorzichtig mee om te gaan, en je tekst nog een keer goed na te lopen, in verband met de wet- en regelgeving in Nederland. In deze blog gaan we in op de grenzen rondom het verwerken van herkenbare personen in je boek. In welke gevallen mag je schrijven over anderen, en wanneer moet je anonimiseren of fingeren?
Toestemming vragen
Wanneer er herkenbare personen in je boek voorkomen, moet je toestemming hebben om hem of haar in je boek te verwerken. Ga je manuscript dus nog een keer goed door, en maak eventueel een lijstje van alle personen die in je boek voorkomen. Je kunt vervolgens deze personen benaderen om toestemming te vragen.
Of de persoon in je boek nou in een positief of een negatief daglicht wordt gesteld, deze toestemming is in alle gevallen essentieel. Wanneer zij geen toestemming hebben gegeven, zichzelf vervolgens herkennen in jouw boek en hier niet achter staan, dan kan dat ongewenste problemen opleveren. De auteur is daarbij altijd verantwoordelijk voor zijn of haar tekst, en daarom is het raadzaam om jezelf hier zo veel mog
Er is veel over Monsieur Hawarden en monsieur Hawarden te zeggen. En dat doen Tom Lanoye en Annick Lesage dan ook in de herdruk van deze oorspronkelijk in verschenen novelle. Lanoye legt in zijn voorwoord de nadruk op de schrijver, zijn foute keuzes in de oorlog en zijn plaats in de Vlaamse literatuur. Annick Lesage richt zich in haar bijdrage – een essay dat bijna vier keer zoveel woorden telt als de novelle zelf – op de persoon die als monsieur Hawarden voortleeft in de literatuur, maar nadat hij al enige tijd dood en begraven was, weer werd wie hij volgens de burgerlijke stand was: Mary Meliora Gillibrand ().
De herdruk van Monsieur Hawarden kreeg bij verschijnen veel aandacht in de Vlaamse media. Dat Lanoye als ambassadeur van het boek fungeert en hij het ‘de eerste non-binaire novelle in de Vlaamse letteren’ noemt, heeft daarbij vast geholpen. Maar het is vooral het essay Wie was Monsieur Hawarden? van Annick Lesage – radio- en documentairemaakster bij de Vlaamse publieke omroep (boeken schrijven doet ze in haar vrije tijd) – dat mijn aandacht trok.
Dat Arthur Hawarden misschien wel de eerste transman in de Vlaamse literatuur is, spreekt Lesage niet tegen. Maar ze schrijft haar essay niet om dat te bewijzen. Haar essay is een verkapte biografie, waarin zij een fam
Fictief personage, écht bestaan
IDENTIKIT
Wie?
Lewis Brogan alias Nelson Algren (). Amerikaanse schrijver die zich graag aan de zelfkant van de samenleving begaf. De Beauvoir werd verliefd op hem toen ze in op tournee in de VS was. Hun affaire duurde - met tussenpozen - tot en liep stuk op het feit dat De Beauvoir toch steeds naar Sartre terugging.
Leeftijd
Algren was 38 jaar toen hij De Beauvoir in Chicago ontmoette.
Wie zie je tegenwoordig nog met een roman van Simone de Beauvoir () onder de arm? Haar status als opperpatrones van het feminisme sinds La deuxième sexe () mag dan buiten kijf staan, als schrijfster is de levensgezellin van Jean-Paul Sartre toch enigszins weggedeemsterd. Niettemin blijven romans als L'Invitée () en Een zachte dood (, over de aftakeling van haar heerszuchtige moeder) voortreffelijk.
Dat geldt zeker voor Les mandarins (), sleutelroman over de intellectuele cenakels van het Parijse existentialisme, waarvoor ze de Prix Goncourt ontving.
Net als de Chinese mandarijnen raken de opgevoerde linkse intellectuelen ver van het volk verwijderd. Voortdurend zijn ze bezig met hun positiebepaling ten opzichte van elkaar én van de razendsnelle politieke ontwikkelingen tijdens de Koude Oorlog.
"De grondstemming van De mandarijnen is die van de ontgooc
Biografen in fictie
Maar het zou een begin zijn
Openingszinnen van biografieën
Frans Meulenberg
Romans zijn een bron van kennis en scherpen ons vermogen om nuances te onderscheiden, een eigenschap die essentieel is voor biografen. Maar hoe worden biografen zelf verbeeld in romans? Welke problemen komen ze tegen? Hoe gaan ze om met morele dilemma's als ‘respect’ voor de gebiografeerde? Deze en andere vragen komen aan de orde in de nieuwe serie ‘Biografen in fictie’ door Frans Meulenberg. In deze eerste aflevering gaat hij in op de vraag waarom Angelsaksische biografen vaker dan hun Nederlandse collega's voor weersbeschrijvingen kiezen.
Een man ziet in een kroeg een aantrekkelijke vrouw staan. Zij kaatst zijn blik terug met een vederlichte glimlach, meent hij. Kordaat stapt hij op haar af, maar bij elke stap groeit zijn twijfel. De ijzeren bewapening van zijn zelfverzekerdheid lijkt in hoog tempo te roesten. Betonrot. Wat zal hij zeggen? Wil hij origineel zijn? Kan hij dat? Behalve de inhoud van de boodschap is ook de toonzetting belangrijk. In zijn hoofd razen allerlei varianten, totdat hij naast haar staat en er niet meer aan ontkomt. De openingszin moet uitgesproken worden
Het probleem van de openingszin in deze voor iedereen h
Hoe ontwikkel je een personage?
Voor het schrijven van je verhaal heb je uiteraard personen nodig. Karakters die je verhaal vertellen en dingen beleven. Maar het kan heel lastig zijn om deze personages geloofwaardig neer te zetten. En dan de vraag: hoe ontwikkel je een personage? Om je hierbij een handje te helpen, hebben we 10 handige schrijftips voor je verzameld. Lees snel verder en ontdek hoe jij het perfecte personage neerzet.
1. Maak een lijstje
Maak per persoon een lijstje met eigenschappen, zowel uiterlijke als innerlijke kenmerken. Zo leer je je personages goed kennen en kan je altijd op deze informatie terugvallen. Op den duur gaan de figuren voor je leven en zal je het lijstje niet meer nodig hebben. Let op dat je niet te veel personages bedenkt, dat maakt het onoverzichtelijk.
2. Bepaal de eigenschappen van je personage
Hoe kom je nou aan die specifieke eigenschappen? Je kunt hiervoor de kunst afkijken bij mensen uit je omgeving. Natuurlijk is het niet aan te raden om bekenden tot in de kleinste details op papier te ‘kopiëren’, maar het bestuderen van hun gedrag kan je wel helpen bij het samenstellen van een fictief karakter. Zorg er wel altijd voor dat niemand zich in jouw fictieve personage kan herkennen!
Een oefening: zet eens een paa